14 april 2020 - Corona 2 - Els Ackerman

Hoe was dat zinnetje ook alweer? Van de schillen en de dozen? In 'mijn tijd' was dat een klassieker, iedereen kende het. Terwijl ik graaf in mijn geheugen komt het langzaam bovendrijven: 'Laat niet als dank voor het aangenaam verpozen, de eigenaar van het bos de schillen en de dozen'. Een slagzin heet dat geloof ik, reclame of PR, een zin die in je hoofd blijft zitten net als sommige liedjes die je nooit vergeet.

Ik kijk naar buiten vanuit mijn tijdelijke-quarantaine-huis, dat uitziet op de singel, het gras van de oevers, meeuwen, eenden en nijlganzen. En niet te vergeten het meerkoetvogeltje dat nog steeds zit te broeden op het nest midden in het water. Het prachtige weer van gisteren en de oproep van hogerhand om vooral niet de hort op te gaan inspireerde veel stadgenoten om heerlijk in het gras van onze eigen Rotterdamse singel te gaan liggen. Of ze altijd anderhalve meter afstand bewaren is niet zo duidelijk, maar gezellig is het wel. Vanaf mijn balkon kan ik veilig meegenieten, kop thee bij de hand en de poes op aaiafstand op een bankje met een zacht kussen. Gelukkig geen harde muziek deze keer, gewoon kletsende mensen die 'hoi' roepen naar twee langsrijdende fietsers. Ze stappen af en gaan ook op het gras zitten. De tram kan er net langs.

Ze zitten er nog als de zon wegtrekt en ik naar binnen ga om wat te eten klaar te maken. De volgende ochtend liggen de klassieke schillen en dozen in het gras. In een moderne vorm: platgedrukte blikjes, cola of bier, dat kan ik niet zien vanuit de verte. En glinsterende snippers, als gouden schilletjes verspreid over de oever. De nijlganzen lopen er in een boog omheen.


Reacties op Corona 2 - Els Ackerman

NaamBericht


Reageer op Corona 2 - Els Ackerman

Uw naam
Uw e-mail adres (Wordt niet getoond op de site)
Uw bericht:



<<< Overzicht

Klik op de foto voor ons Jaarverslag 2022 (pdf)

 

Follow PluspuntSenior on Twitter