|
|||
03 september 2019 - De geuren en kleuren van Suriname
Carla Zonneveld schreef een levensboek voor Rinia Silvin. Dit is een fragment.
Rinia Vera Christina Silvin werd geboren op 9 maart 1942 in het Vincentius ziekenhuis in Paramaribo.
Dit levensboek schrijf ik voor mezelf. Ik heb eigenlijk mijn leven alleen geleefd. Ik kon niet bij anderen terecht, maar was er zelf altijd voor andere mensen. Als oudste van zestien kinderen wil ik voorzichtig zijn met het opschrijven van mijn herinneringen. De anderen hebben allemaal hun eigen verhaal en dat respecteer ik.
Geuren en kleuren, bloemen en fruit
Soms loop ik in Rotterdam op de markt en dan ruik ik iets dat me doet denken aan Suriname. Zoals de geur van rijpe watermeloen. De geur van de dag die begint wanneer de zon nog niet zo hoog staat. De geur van koffie en rijpende papaja’s. Suikerriet heeft ook een heel eigen geur, net zoals kokosnoten. Geur vind ik ontzettend belangrijk. Alsof daarmee het verhaal, iets van vroeger, weer helemaal terugkomt.
Er zijn heel veel geuren in Suriname. Zo’n volksmarkt in Suriname is overweldigend. Niet alleen het aanbod, maar ook de interacties tussen kopers en verkopers. De een probeert je te verleiden en de ander staat te mopperen. Suriname is het aardse paradijs.
Hoewel de natuur er overwegend groen is, brengen bloeiende bomen in de dre ting (droge tijd) er kleur in aan. Langs de oprijlaan van ons huis, zo’n 500 meter lang, stonden aan weerskanten lelies. Jullie noemen ze aronskelken. Die bloeiden het hele jaar door maar in de maanden april en mei veranderde de laan in een ware bloemenzee. We hadden er witte staan en ook roze.
Faja lobi, dat betekent vurige liefde, is de nationale bloem van Suriname. Die staat op bijna elk erf. Hij lijkt wel een beetje op jullie hortensia, maar dan met andere bloemetjes. De kleuren zijn oranje, rood en roze. Ook de krekre is een samengestelde bloem net zoals faja lobi. De kleur is oranje/geel. Hangelampoe kennen jullie als Chinese roos. Er zijn ongelooflijk mooie waterlelies in allerlei kleuren. Die zie je als je langs de kant van de weg rijdt, want die drijven gewoon op het water.
In Suriname kent de natuur geen rusttijd, zoals de herfst in Nederland. Bomen en struiken zijn het hele jaar door groen. Het proces van bloei gaat ook sneller dan hier.
En dan heb je er nog alle kleuren van het fruit. Er zijn daar veel soorten die je hier zelden of niet ziet. Framage en awarra bijvoorbeeld. En zuurzak, een groene vrucht met wit vlees en daarin zwarte pitjes. Dat schijnt goed te zijn tegen kanker. Dat wordt ook gezegd van sopropa en antroa. Die laatste twee kun je wel in Nederland kopen. Of noni drank uit de tribrika vrucht. Letterlijk vertaald betekent tribrika duivelskak. Er zijn talloze soorten bananen of bakoven zoals de damesvingertjes; hele kleine bananen en de rode indianenbakoven. Kookpannen zijn grote gele. Die vind je hier ook wel.
Pommerak is een rood/paarse peervormige vrucht. Die kun je zo eten. Pomme de cytre lijkt wel wat op pommerak, maar heeft een stekelige pit. Mensen zetten die vrucht ook wel op zuur. Surinaamse kersen zijn anders van vorm dan de Nederlandse. Stervormig met een klein kloshuisje als pit. Papaya’s zij er in diverse soorten: groot, klein, langwerpig en rond. En er zijn veel avocado’s. Bij mijn zus staat er een in de tuin. Die draagt vaak vruchten en om die te plukken klim je op het dak. En natuurlijk is er suikerriet.
Reacties op De geuren en kleuren van Suriname
| Naam | Bericht |
Reageer op De geuren en kleuren van Suriname
<<< Overzicht
