|
|||
04 juli 2019 - Vlaggenparade
Mirjam Artist mocht het levensverhaal schrijven van een Surinaamse oudere mevrouw. Deze mevrouw sprak graag over haar kinderjaren in Suriname. Maar ook over hoe haar levenservaring en geloof haar hebben gevormd tot een sterke en zelfstandige vrouw. Dit is een fragment.
Vlaggenparade
Vóórdat de school ’s ochtends begon, stonden de leerlingen in een rij en werd de Surinaamse vlag gehesen. Een paar leerlingen uit één klas brachten de vlag naar buiten. Per klas werd bekeken welk kind de vlag mocht hijsen. Dit is nog steeds traditie in Suriname. En ook vandaag de dag voelt men zich trots om onderdeel te zijn van deze vlaggenparade. Het is altijd weer een mooi en emotioneel moment. Het symboliseert samen zijn en samenwerken. Iedere keer wanneer ik in Suriname ben, maak ik tijd om te gaan kijken.
Bij het hijsen van de vlak werd onderstaand Surinaams volkslied gezongen door alle kinderen en leraren. Daarna ging iedereen terug naar zijn klas.
Oorspronkelijke versie in Sranan Tongo:
Opo kondre man oen opo!
Sranan gron e kari oen.
Wans ope tata komopo
wi moe seti kondre boen.
Stré de f'stré, wi no sa frede.
Gado de wi fesiman.
Eri libi te na dede
wi sa feti gi Sranan.
Nederlandse versie:
God zij met ons Suriname
Hij verheff' ons heerlijk land
Hoe wij hier ook samenkwamen
Aan zijn grond zijn wij verpand
Werkend houden w'in gedachten
Recht en waarheid maken vrij
Al wat goed is te betrachten
Dat geeft aan ons land waardij
In de klas
Na de vlaggenparade ging iedereen terug naar zijn eigen klas. Je moest meteen op je plaats gaan zitten met je armen over elkaar, er werd niet gepraat en je wachtte rustig. Aan het begin van de les werd in de klas gezongen. Daarna volgde het reguliere lesprogramma: rekenen, aardrijkskunde, geschiedenis en taal. Het onderwijs was toen gericht op Nederland. Zo leerden wij tijdens de lessen aardrijkskunde vooral over Nederlandse steden en provincies. En bij geschiedenis werd ons verteld over de Nederlandse geschiedenis. Over de Surinaamse geschiedenis en taal kregen wij nauwelijks iets mee. Ook mocht alleen Nederlands worden gesproken. De reden hiervoor was dat men dacht, dat wij de andere vakken niet goed konden begrijpen. Voor rekenen bijvoorbeeld moest je goed Engels en Nederlands kunnen verstaan. Daarbij was het ook zo dat Nederlandse schoolboeken werden gebruikt.
Zondagsschool
Hoewel het zondagsschool heet, gingen wij er naartoe op zaterdag. De lessen van de Engelse juffrouw herinner ik mij nog goed. Zittend onder een paalwoning vertelde zij ons verhalen uit de bijbel en leerde ze ons liedjes. Ik vond het heerlijk, omdat ik toch al van zingen hield. De zondagsschool was ook meteen een uitstekende gelegenheid om van huis te zijn. Er waren in die tijd geen andere gelegenheden om naartoe te gaan.
Zondags ging ik naar de kerk. Samen met mijn broers. Als je niet kwam opdagen, kwamen ze je thuis ophalen.
Foto: Saronkerk der EBGS in Paramaribo (fotograaf Tangel, L.M. 09-1997)
Reacties op Vlaggenparade
| Naam | Bericht |
Reageer op Vlaggenparade
<<< Overzicht
