|
|||
19 januari 2021 - Schoenen van koeienvellen
Aziz Kaouass schreef een levensboek voor meneer D, geboren in Marokko. Dit is een fragment.
Wij leefden volgens een traditie waarbij zonen in het familiehuis bleven of in de buurt van het familiehuis een huis bijbouwden. Mijn vader was de enige zoon en hij had twee zussen. Hij is in het huis van mijn grootouders gebleven. Hij was een man die de verantwoordelijkheid met alle trots en met hard werken droeg. Het huis werd eens in de zoveel jaar uitgebreid of opnieuw opgebouwd, op dezelfde plek. Vele jaren later zou ik precies hetzelfde doen. Het herbouwen van een familiehuis op de plek waar mijn voorouders ook hadden gebouwd.
Onze familie leefde van het land. Mijn ouders hadden kleine stukken land waarop wij voornamelijk granen en peulvruchten verbouwden. In de tuinen vlakbij het huis verbouwden wij groenten en verder hadden wij wat kleinvee voor melk en vlees. Onze omgeving was vruchtbaar, met veel waterbronnen in de buurt. In de vroege jaren was er ook veel meer neerslag dan nu. Het land was groener. Maar natuurlijk waren er ook mindere jaren.
Ik kan me tijden herinneren dat wij niet veel hadden. Zelfs geld voor schoenen hadden wij niet. Ik heb veel blootsvoets doorgebracht. En als het kouder werd hadden wij geluk als wij een soort van schoenen hadden die gemaakt waren van gedroogde koeienvellen. Het was alles beter dan het vocht en kou op mijn blote voeten. Ook sandalen gemaakt van een soort stro of riet hebben wij vaak genoeg gedragen. In een latere fase kwamen de schoenen van plastic en rubber op de markt.
Mijn jeugd was verder zoals van alle kinderen in de omgeving. Wij speelden toen wij klein waren, maar hielpen ook al op jonge leeftijd mee in het huishouden en op het land. Het geheel was de familie en elk familielid was een onderdeel dat een bijdrage leverde aan het geheel. Van kleine klusjes, boodschappen tot dagarbeid op het land voor een paar dirhams. Naast het helpen van onze familie met allerlei kleine klusjes was er ook tijd voor spelen. Wij waren ook creatief met de spullen die wij hadden. Zo maakten wij bijvoorbeeld allerlei speelgoed. Ik kan mij een van de spellen goed herinneren, wij noemden het shurra. Het is te vergelijken met een combinatie van hockey en golf. Wij maakten een bal van lapjes, onze sticks waren houten stokken en wij hadden een gat of een mand als doel. Wij probeerden allemaal de bal in het doel te krijgen. Rennen en een doelpunt maken, veelal blootsvoets.
Lees hier een ander fragment uit het levensboek van meneer D.
Reacties op Schoenen van koeienvellen
| Naam | Bericht |
Reageer op Schoenen van koeienvellen
<<< Overzicht
