|
|||
10 oktober 2019 - Hongersnood
Yongning Tan schrijft een levensboek voor meneer Xu. Dit is een fragment.
Ik ben geboren in 1953 in Shanghai in China. Mijn vader werkte als bouwkundig ingenieur bij een fabriek van parfumerie. Mijn moeder is een huisvrouw. Ik heb een broertje en een zusje.
Begin jaren zestig heerste in mijn land een hongersnood vanwege een natuurramp. Shanghai was een belangrijke stad en werd goed verzorgd door de staat. Mijn vader had een vaste baan. Materieel hadden we het niet slecht; voedsel en dagelijkse benodigdheden konden we per bon krijgen, maar de hoeveelheid per maand was weinig.
In deze periode werd er geen graan geoogst op de akkers. Het leven op het platteland werd steeds moeilijker. Er was een tekort aan voedsel. De hongerige mensen moesten zelfs wilde groenten en de schil van bomen eten. Bovendien moesten de boeren samen op straat bedelen voor een handjevol meel.
Omdat mijn vader een van de teamleiders van zijn fabriek was, kwamen veel van onze familieleden, onder anderen de zwager van mijn vader en de broer van mijn moeder, van het platteland naar Shanghai om hulp te zoeken. Mijn vader heeft zijn positie gebruikt om deeltijdbanen voor hen te regelen. Als gevolg hiervan werd hij veroordeeld tot één maand gevangenis.
Zonder hulp van mijn vader raakte zijn zwager werkloos. Hij kon niet op eigen benen staan in Shanghai, dus stalde hij zijn spullen uit op straat als marktkoopman. Toentertijd was dit niet toegestaan. Daarom werd hij al snel opgepakt en gevangen gezet. Hij stierf in de gevangenis, de oorzaak van zijn dood was niet bekend.
De familieleden die in het dorp waren achtergebleven dachten dat het de schuld van mijn vader was. Maar mijn vader had niet alleen geholpen bij het regelen van zijn baan, ook bezocht hij hem vaak tijdens zijn gevangenisstraf. Vanwege dit misverstand durfde mijn vader nooit meer terug te gaan naar zijn geboorteplaats.
Mijn oom, de broer van mijn moeder, heeft met behulp van mijn vader een baan als chef op een buitenlands cruiseschip gekregen. Daarna is hij in Hongkong terechtgekomen. Vervolgens heeft hij voor zijn vrouw een verblijfsvergunning aangevraagd in Hongkong. In de jaren zeventig zijn ze naar Nederland geëmigreerd, maar hun twee jonge dochters zijn achtergebleven in Wenzhou, China. Ik ben later met een van deze dochters getrouwd.
Reacties op Hongersnood
| Naam | Bericht |
Reageer op Hongersnood
<<< Overzicht
