|
|||
10 september 2019 - Van de bergen naar de mijnen
Aziz Kaouass schrijft een levensboek voor meneer D die is geboren in Marokko. Dit is een fragment.
Van de bergen naar de mijnen
Van de hoogtes van de douar, waar wij tientallen kilometers uitkeken over de heuvels richting Guercif en Taza en de bergen van Bab Boudir, naar de diepte van de kolenmijnen van Arenberg in Noord Frankrijk. Van het leven in een douar, binnen hechte familiebanden, naar een leven waar eenieder overgeleverd was aan de eigen alertheid en de alertheid van de direct collega's om gezond de lift naar boven te nemen.
Het eten van boterhammen met een vies gezicht en vieze handen, alleen in een gang, in plaats rond een gezamenlijk bord met familie. Wij waren terecht gekomen in een andere wereld. Maar wij beseften dat het verdienen van brood niet eenvoudig is. De lonen waren vele malen hoger dan het dagloon dat wij in Marokko gewend waren. Het dagloon in Marokko zou acceptabel zijn geweest als er dagelijks werk was geweest. Er was gewoon geen werk. De mijnen waren in dat opzicht beter dan de werkloosheid in Marokko.
Als wij in daglicht uit de lift kwamen deden onze ogen pijn. Met het daglicht zagen wij hoe vies ons eigen gezichten was in de gezichten van onze collega's. Wij haalden diep adem, het zat er op voor die dag. Een warme douche zodat wij weer trotse mannen werden en dan naar onze huisjes voor een warme maaltijd en gezelschap van onze kameraden.
In het begin woonden wij in houten huisjes die voor de mijnwerkers uit het buitenland waren gebouwd. Er was op een gegeven moment een incident waarbij een persoon door een rat in het gezicht is gebeten in een van die huisjes. Na dat incident werd besloten om alle houten huisjes af te breken en wij gingen vervolgens wonen in gewone huizen in Arenberg.
Wij leefden in groepen in pensions. Jonge mannen uit verschillende delen van Marokko, eenieder met een eigen geschiedenis, een eigen familie en een eigen geboortestreek. Onze afkomst was gedeeld, maar misschien waren onze dromen nog het belangrijkste dat wij deelden. Allemaal waren wij vertrokken met een droom. Sommigen van ons waren al getrouwd en hadden hun vrouw en kinderen beloofd snel terug te zijn. In de stapelbedden zagen ze hun ouders, gezin en geboortegrond in de dagdromen, voorbij de blik die werd tegengehouden door het plafond of door de onderkant van het bed boven hun.
Reacties op Van de bergen naar de mijnen
| Naam | Bericht |
Reageer op Van de bergen naar de mijnen
<<< Overzicht
