27 maart 2020 - Corona 1 - Els Ackerman
Op mijn tafel staat een doos met plastic wegwerphandschoenen. Besteld via internet. Maat large, want kleine handjes heb ik nu eenmaal niet. Ik doe ze aan als ik naar beneden ga om de krant of de post uit de bus te halen. Dan moet ik op knopjes drukken voor de lift, of de leuning vasthouden als ik met de trap ga. En ja, ik weet niet wie verder allemaal op die knopjes drukken of de leuning vasthouden. Uit mezelf ben ik niet zo wantrouwend, maar een attente buurman die ook geen corona wil krijgen en net als ik qua leeftijd in de risicogroep zit, mailde dat ik alleen knopjes mag aanraken via een papieren tissue. Dan maar wegwerphandschoenen, dacht ik.
Het is een absurde tijd. Via de mail krijg ik een filmpje waarmee ik leer hoe je die handschoenen ook weer veilig kunt uittrekken, en een ander filmpje hoe ik mijn handen moet wassen. Nooit over nagedacht. Nu wel dus. Ergens lees ik dat je een liedje moet zingen terwijl je je handen wast, anders ben je te snel klaar. Kinderliedjes springen in mijn geheugen naar voren, drie kleine kleutertjes, hoe ging dat alweer? Voor ik het weet sta ik te zingen. Tot mijn knokkels rood en ruw zijn.
Nooit kijk ik overdag tv, maar nu wel. Het nieuws. Goedemorgen Nederland. Ik wil weten wat er aan de hand is. Ik zie Kamerleden die vragen stellen aan de meneer van het RIVM, ik zie tabellen en plaatjes met veel getallen. Gooi het maar in mijn pet, denk ik halverwege, het is te veel, ik kan er even niet meer tegen.
De zon schijnt. In de singel voor mijn deur zit een meerkoet te broeden op zijn nest. De nijlganzen lopen met jonkies door het gras. Trams rijden vrijwel leeg voorbij. De eeuwige file aan de overkant voor het stoplicht is opgelost. Ik ga gewoon onder de douche. Straks bellen met een van mijn dochters.
Reacties op Corona 1 - Els Ackerman
Naam | Bericht |
Reageer op Corona 1 - Els Ackerman
<<< Overzicht